Μολις ειχε κλεισει τα 11 της χρονια, μαθητρια της πεμπτης δημοτικου, οταν αρχισε το φλερτ με τα φιλε και τα παρκε του βολλεϋ η -για τριτη χρονια φετος- κεντρικη μας Γεωργια Μοκα. Η ομαδα της Λεοντειου ηταν ο πρωτος σταθμος της αθλητικης της καριερας, που διακοπηκε προσωρινα στις τελευταιες ταξεις του Λυκειου, λογω των αναποφευκτων πανελληνιων εξετασεων.
Αξιζε τον κοπο η διακοπη, Γεωργια;
Σιγουρα τον αξιζε. Μπηκα στο τμημα Πληροφορικης και Τηλεπικοινωνιων του Πανεπιστημιου της Αθηνας και το πτυχιο αυτης της σχολης με εχει οδηγησει και στη σημερινη μου δουλεια στο τμημα τηλεπικοινωνιακων δικτυων της ALPHABANK. Αλλωστε η διακοπη ηταν, οπως ειπες, προσωρινη. Σαν φοιτητρια πηρα μεταγραφη απο τη Λεοντειο στο γειτονικο Απολλωνα Αθηνων, οπου εμεινα πολλα χρονια πριν τη μετακινηση μου στη Νικη το 2009.
Τι σε εκανε να αλλαξεις ομαδα;
Τα πολλα χρονια στον ιδιο χωρο ειναι τελικα ψυχοφθορα. Δε μου εφταιγε κατι συγκεκριμενο, παραγνωριστηκαμε, ειχα αναγκη απο μια αλλαγη περιβαλλοντος και αναβαθμισης των αθλητικων μου στοχων. Επαιξε ρολο και η προσεγγιση του coach Μπαϊμπου, που με εσπρωξε 'βορειοτερα'.
Οι παικτριες της Νικης συμμεριζοσαστε εξ αρχης το στοχο της ομαδας για ανοδο και ειναι ο στοχος αυτος ακομα εφικτος;
Σαφως και τους συμμεριζομαστε. Ολα συνηγορουσαν υπερ ενος τετοιου στοχου και κυριως το ανθρωπινο υλικο της ομαδας. Λειπει αποκλειστικα η ομοιογενεια, που πιστευω οτι ειναι θεμα χρονου να αποκτηθει. Εξη χρονια στην πρωτη κατηγορια δεν εχω ξαναδει 6 ομαδες να διεκδικουν με αξιωσεις την ανοδο. Ειναι εντυπωσιακο οτι πολλες παικτριες με θητεια στη Α2 παιζουν φετος στα ανταγωνιστικα σωματεια.
Προσωπικος στοχος οσο αφορα το βολλεϋ;
Καθε καλοκαιρι οι στοχοι ανανεωνονται. Οσο το σωμα αντεχει, θα παιζω. Μια οικογενεια βεβαια, θα δυσκολεψει τα πραγματα αλλα σε καθε περιπτωση θα ηθελα να μεινω στο χωρο. Σκεφτομαι απο τωρα με ποιους υπουλους και πλαγιους τροπους θα σπρωξω τα παιδια μου στον αθλητισμο! Να μαθουν κι αυτα να ακουνε, να ανεχονται, να συνεργαζονται. Αυτη ειναι τελικα η μακροπροθεσμη κληρονομια των σπορ.
Τι θα αλλαζε στη ζωη ενος ερασιτεχνη αθλητη αν γινοταν επαγγελματιας;
Ολα θα γινοταν ευκολοτερα αφου για τον επαγγελματια τα σπορ ειναι η κεντρικη αν οχι η μοναδικη του ασχολια. Αλλα και εμεις οι ερασιτεχνες θα επρεπε να κανουμε μερικα πραγματα ακομα αν πραγματικα θελουμε να εξελιχθουμε. Περισσοτερα βαρη, πιο πυκνη παρακολουθηση αγωνων κατα προτιμηση ψηλοτερου επιπεδου απο το δικο μας, γενικα περισσοτερη δουλεια εκτος παρκε. Επιμενω λοιπον οτι για τον επαγγελματια ειναι ευκολοτερα τα πραγματα, αφου ολα τα παραπανω ειναι μερος της δουλειας του και δε χρειαζεται να παραμελει αλλες υποχρεωσεις του. Πιστεψε το, οτι η εβδομαδα μας ξεκιναει Δευτερα βραδυ με τον αγωνα κι αυτο μας τροφοδοτει για τις υπολοιπες εξη μερες.
Πως βλεπεις τη Νικη του '12 σε σχεση με κεινη του '09, οταν πρωτοηρθες;
Υπαρχουν μερικες σταθερες. Ο εφορος μας πρωτα απ' ολα, ο Βασιλης ο Καλαντζης, ο οποιος και ασχολειται με τα τρεχοντα θεματα αλλα και καλη προσωπικη σχεση με τις αθλητριες εχει. Ξερω οτι πισω του υπαρχουν και αλλοι ανθρωποι της Νικης που ενδιαφερονται για το τμημα του βολλεϋ. Αν εξαιρεσεις το οικονομικο θεμα, κατα τα αλλα η διοικηση αντιμετωπιζει μπασκετ και βολλεϋ με τροπο επαγγελματικο.
Σε επιπεδο αθλητριων;
Ειμαστε μια καλη παρεα κι αυτο οφειλεται στο γεγονος οτι και εκτος παρκε τα κοριτσια ειναι πολυ καλοι χαρακτηρες. Βοηθαει και το γεγονος οτι ειμαστε και σε κοντινες ηλικιες, αν και οι λιγο μικροτερες ειναι τοσο καλα προσαρμοσμενες στο συνολικο κλιμα που η συνεννοηση μας ειναι ιδανικη. Σε αγωνιστικο επιπεδο και σε μια ενδεχομενη ανοδο ισως χρειαζομαστε μια δυο προσθηκες, αλλα και το υπαρκτο ανθρωπινο υλικο εχει πολλα ακομα να δωσει. Λειπουν ακομα προπονησεις για να αποκτηθουν αυτοματισμοι. Ωρες-ωρες ερχονται κατι ευκολες μπαλες και σκανε στη μεση του πουθενα! Με το χρονο μαθαινεις και το εκατοστο που καλυπτει η συμπαικτρια σου μεσα στο γηπεδο. Στη θητεια μου στον Απολλωνα, χωρις να εχουμε υλικο αντιστοιχο της Νικης, τα πολλα χρονια συνυπαρξης μας ειχαν δεσει σαν ομαδα.
Το οικογενειακο περιβαλλον πως αντιμετωπισε την αθλητρια Γεωργια;
Ηταν ενα πολυ προστατευτικο περιβαλλον, που εδινε μεγαλη προτεραιοτητα στο σχολειο και τις σπουδες. Δε με εμποδισαν βεβαια να ασχολουμαι με το βολλεϋ, αλλα δε με εσπρωξαν κι ολας. Ειναι χαρακτηριστικο οτι η αδελφη μου ασχοληθηκε με τα σπορ μονο στα σχολικα της χρονια και μετα διεκοψε τελειως.
Με τους προπονητες σου πως τα πηγαινεις;
Γενικα ειμαι ενας ηρεμος χαρακτηρας και δεν ειναι ευκολο να ερθω σε συγκρουση με οποιονδηποτε. Εχει τυχει να διαφωνω με πλευρες της φιλοσοφιας ή της τακτικης ενος προπονητη μου, ειπα τη γνωμη μου, το συζητησαμε και το θεμα εληξε. Ειναι σημαντικο να γινεται η μακροπροθεσμη δουλεια της ομαδας και αυτο μπορει να γινει μονο οταν τις αποφασεις τις παιρνει ενας και αυτος δε μπορει παρα να ειναι ο προπονητης. Οταν τελειωσει η σεζον μπορεις να θεσεις και γενικοτερα θεματα που αφορουν την ομαδα. Μεσα στη σεζον ομως εισαι σαφως ενα ειδος αθλητικου στρατιωτη.
Πολυς λογος γινεται για το 'δυναμισμο' της ομαδας μας.
Τωρα νομιζω οτι εχουμε τη σωστη δοση παθους στο παιχνιδι. Και σιγουρα αυτη η διαθεση σε κανει να ξεπερνας τον εαυτο σου. Θα σου πω κατι χαρακτηριστικο και αστειο συγχρονως. Λογω θεσης στο γηπεδο, η Λουκια χρειαζεται να με σπρωξει πολλες φορες για να φτασει στη μπαλα και να πασαρει. Κι αυτο ειναι κατι που μ' αρεσει αλλα και με κανει παντα να γελαω.
Κλεισε με οτι αλλο θες να πεις.
Υγεια να εχουμε γιατι ενας τραυματισμος αλλαζει πολυ το σχεδιασμο της χρονιας. Μας αρεσει που στην εξεδρα εκτος απο φιλους και συγγενεις βλεπουμε και την πλειοψηφια του συμβουλιου της Νικης. Ειναι μια ενεση τονωτικη οπως και οι μικροεξοδοι απο τη ρουτινα του τυπου της Χαλκιδας! Ευχαριστω.
Αξιζε τον κοπο η διακοπη, Γεωργια;
Σιγουρα τον αξιζε. Μπηκα στο τμημα Πληροφορικης και Τηλεπικοινωνιων του Πανεπιστημιου της Αθηνας και το πτυχιο αυτης της σχολης με εχει οδηγησει και στη σημερινη μου δουλεια στο τμημα τηλεπικοινωνιακων δικτυων της ALPHABANK. Αλλωστε η διακοπη ηταν, οπως ειπες, προσωρινη. Σαν φοιτητρια πηρα μεταγραφη απο τη Λεοντειο στο γειτονικο Απολλωνα Αθηνων, οπου εμεινα πολλα χρονια πριν τη μετακινηση μου στη Νικη το 2009.
Τι σε εκανε να αλλαξεις ομαδα;
Τα πολλα χρονια στον ιδιο χωρο ειναι τελικα ψυχοφθορα. Δε μου εφταιγε κατι συγκεκριμενο, παραγνωριστηκαμε, ειχα αναγκη απο μια αλλαγη περιβαλλοντος και αναβαθμισης των αθλητικων μου στοχων. Επαιξε ρολο και η προσεγγιση του coach Μπαϊμπου, που με εσπρωξε 'βορειοτερα'.
Οι παικτριες της Νικης συμμεριζοσαστε εξ αρχης το στοχο της ομαδας για ανοδο και ειναι ο στοχος αυτος ακομα εφικτος;
Σαφως και τους συμμεριζομαστε. Ολα συνηγορουσαν υπερ ενος τετοιου στοχου και κυριως το ανθρωπινο υλικο της ομαδας. Λειπει αποκλειστικα η ομοιογενεια, που πιστευω οτι ειναι θεμα χρονου να αποκτηθει. Εξη χρονια στην πρωτη κατηγορια δεν εχω ξαναδει 6 ομαδες να διεκδικουν με αξιωσεις την ανοδο. Ειναι εντυπωσιακο οτι πολλες παικτριες με θητεια στη Α2 παιζουν φετος στα ανταγωνιστικα σωματεια.
Προσωπικος στοχος οσο αφορα το βολλεϋ;
Καθε καλοκαιρι οι στοχοι ανανεωνονται. Οσο το σωμα αντεχει, θα παιζω. Μια οικογενεια βεβαια, θα δυσκολεψει τα πραγματα αλλα σε καθε περιπτωση θα ηθελα να μεινω στο χωρο. Σκεφτομαι απο τωρα με ποιους υπουλους και πλαγιους τροπους θα σπρωξω τα παιδια μου στον αθλητισμο! Να μαθουν κι αυτα να ακουνε, να ανεχονται, να συνεργαζονται. Αυτη ειναι τελικα η μακροπροθεσμη κληρονομια των σπορ.
Τι θα αλλαζε στη ζωη ενος ερασιτεχνη αθλητη αν γινοταν επαγγελματιας;
Ολα θα γινοταν ευκολοτερα αφου για τον επαγγελματια τα σπορ ειναι η κεντρικη αν οχι η μοναδικη του ασχολια. Αλλα και εμεις οι ερασιτεχνες θα επρεπε να κανουμε μερικα πραγματα ακομα αν πραγματικα θελουμε να εξελιχθουμε. Περισσοτερα βαρη, πιο πυκνη παρακολουθηση αγωνων κατα προτιμηση ψηλοτερου επιπεδου απο το δικο μας, γενικα περισσοτερη δουλεια εκτος παρκε. Επιμενω λοιπον οτι για τον επαγγελματια ειναι ευκολοτερα τα πραγματα, αφου ολα τα παραπανω ειναι μερος της δουλειας του και δε χρειαζεται να παραμελει αλλες υποχρεωσεις του. Πιστεψε το, οτι η εβδομαδα μας ξεκιναει Δευτερα βραδυ με τον αγωνα κι αυτο μας τροφοδοτει για τις υπολοιπες εξη μερες.
Πως βλεπεις τη Νικη του '12 σε σχεση με κεινη του '09, οταν πρωτοηρθες;
Υπαρχουν μερικες σταθερες. Ο εφορος μας πρωτα απ' ολα, ο Βασιλης ο Καλαντζης, ο οποιος και ασχολειται με τα τρεχοντα θεματα αλλα και καλη προσωπικη σχεση με τις αθλητριες εχει. Ξερω οτι πισω του υπαρχουν και αλλοι ανθρωποι της Νικης που ενδιαφερονται για το τμημα του βολλεϋ. Αν εξαιρεσεις το οικονομικο θεμα, κατα τα αλλα η διοικηση αντιμετωπιζει μπασκετ και βολλεϋ με τροπο επαγγελματικο.
Σε επιπεδο αθλητριων;
Ειμαστε μια καλη παρεα κι αυτο οφειλεται στο γεγονος οτι και εκτος παρκε τα κοριτσια ειναι πολυ καλοι χαρακτηρες. Βοηθαει και το γεγονος οτι ειμαστε και σε κοντινες ηλικιες, αν και οι λιγο μικροτερες ειναι τοσο καλα προσαρμοσμενες στο συνολικο κλιμα που η συνεννοηση μας ειναι ιδανικη. Σε αγωνιστικο επιπεδο και σε μια ενδεχομενη ανοδο ισως χρειαζομαστε μια δυο προσθηκες, αλλα και το υπαρκτο ανθρωπινο υλικο εχει πολλα ακομα να δωσει. Λειπουν ακομα προπονησεις για να αποκτηθουν αυτοματισμοι. Ωρες-ωρες ερχονται κατι ευκολες μπαλες και σκανε στη μεση του πουθενα! Με το χρονο μαθαινεις και το εκατοστο που καλυπτει η συμπαικτρια σου μεσα στο γηπεδο. Στη θητεια μου στον Απολλωνα, χωρις να εχουμε υλικο αντιστοιχο της Νικης, τα πολλα χρονια συνυπαρξης μας ειχαν δεσει σαν ομαδα.
Το οικογενειακο περιβαλλον πως αντιμετωπισε την αθλητρια Γεωργια;
Ηταν ενα πολυ προστατευτικο περιβαλλον, που εδινε μεγαλη προτεραιοτητα στο σχολειο και τις σπουδες. Δε με εμποδισαν βεβαια να ασχολουμαι με το βολλεϋ, αλλα δε με εσπρωξαν κι ολας. Ειναι χαρακτηριστικο οτι η αδελφη μου ασχοληθηκε με τα σπορ μονο στα σχολικα της χρονια και μετα διεκοψε τελειως.
Με τους προπονητες σου πως τα πηγαινεις;
Γενικα ειμαι ενας ηρεμος χαρακτηρας και δεν ειναι ευκολο να ερθω σε συγκρουση με οποιονδηποτε. Εχει τυχει να διαφωνω με πλευρες της φιλοσοφιας ή της τακτικης ενος προπονητη μου, ειπα τη γνωμη μου, το συζητησαμε και το θεμα εληξε. Ειναι σημαντικο να γινεται η μακροπροθεσμη δουλεια της ομαδας και αυτο μπορει να γινει μονο οταν τις αποφασεις τις παιρνει ενας και αυτος δε μπορει παρα να ειναι ο προπονητης. Οταν τελειωσει η σεζον μπορεις να θεσεις και γενικοτερα θεματα που αφορουν την ομαδα. Μεσα στη σεζον ομως εισαι σαφως ενα ειδος αθλητικου στρατιωτη.
Πολυς λογος γινεται για το 'δυναμισμο' της ομαδας μας.
Τωρα νομιζω οτι εχουμε τη σωστη δοση παθους στο παιχνιδι. Και σιγουρα αυτη η διαθεση σε κανει να ξεπερνας τον εαυτο σου. Θα σου πω κατι χαρακτηριστικο και αστειο συγχρονως. Λογω θεσης στο γηπεδο, η Λουκια χρειαζεται να με σπρωξει πολλες φορες για να φτασει στη μπαλα και να πασαρει. Κι αυτο ειναι κατι που μ' αρεσει αλλα και με κανει παντα να γελαω.
Κλεισε με οτι αλλο θες να πεις.
Υγεια να εχουμε γιατι ενας τραυματισμος αλλαζει πολυ το σχεδιασμο της χρονιας. Μας αρεσει που στην εξεδρα εκτος απο φιλους και συγγενεις βλεπουμε και την πλειοψηφια του συμβουλιου της Νικης. Ειναι μια ενεση τονωτικη οπως και οι μικροεξοδοι απο τη ρουτινα του τυπου της Χαλκιδας! Ευχαριστω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου