Οσοι παρακολουθουν βολλεϋ γυναικων και περα απο την ομαδα της γειτονιας τους συμφωνουν ομοφωνα: πασαδοροι με την ποιοτητα της Λουκιας Νακου ειναι πολυτελεια για την κατηγορια μας. Και αν προσθεσεις στην αγωνιστικη της ευφυια και την υψηλη τεχνικη καταρτιση και τη μεγαλη της εμπειρια, δε μπορει παρα ευτυχης να αισθανεται η ομαδα μας που την εχει στις ταξεις της για τριτη συνεχη χρονια.
Ας ξεκινησουμε με ενα μινι αθλητικο και εξωαγωνιστικο βιογραφικο.
Η αρχη εγινε στη δευτερα γυμνασιου στο Ζ.Α.Ο.Ν. και αυτη η 'εκπαιδευτικη' περιοδος διηρκεσε μεχρι να τελειωσω το Λυκειο. Ακολουθησε μια μεγαλη περιοδος οκτω ετων στους Ιωνες, με την ομαδα στην Α2 εθνικη και ενα μικρο περασμα απο την Αγια Παρασκευη στην ιδια κατηγορια. Kαι μετα επιστροφη σε γνωριμα λημερια, μια χρονια στο Ζ.Α.Ο.Ν. και τρια πια χρονια στη Νικη. Αναμεσα τελειωσα τα Τ.Ε.Φ.Α.Α. της Αθηνας και τωρα ειμαι προπονητρια των υποδομων της Παλληνης.
Πιστευε η ομαδα εξ αρχης στην ανοδο; Μηπως επρεπε να αλλαξει στοχους μετα τις τεσσερεις ηττες του πρωτου γυρου;
Ποιοτικα ειμαστε μια καλη ομαδα, πιθανον με μια ελλειψη μεγαλης εμπειριας, που βαραινει πολυ στη ζυγαρια μολις το σκορ του σετ φτασει στους 20 ποντους. Σε ενα πρωταθλημα σαν το περσινο νομιζω οτι θα ειμαστε ανετα στην πρωτη δυαδα αλλα φετος παρουσιαστηκαν στην αφετηρια οι μισες σχεδον ομαδες της κατηγοριας με βασιμες ελπιδες ανοδου. Ο Αστερας εχει ενα προβαδισμα στα play-off, οχι τοσο λογω βαθμολογικης θεσης αλλα γιατι ειναι πιο ολοκληρωμενο συνολο. Θεμα αλλαγης στοχων δεν τεθηκε ποτε. Καναμε πολυ καλο δευτερο γυρο και ουσιαστικα ρεφαραμε ολες τις ηττες του πρωτου γυρου. Δυο ποντοι στην κυριολεξια μας στερησαν την εισοδο στα play-off.
Κλασσικη ερωτηση: ποσο ακομα θα παιζει η Λουκια; Μετα τι ακολουθει; Και για να κανω το συνηγορο του διαβολου, φετος αργησες λιγο να φτασεις στα γνωστα ψηλα σου στανταρ.
Δεν υπαρχει σχεδιο εξοδου. Αισθανομαι καλα και εξακολουθω να παιζω. Οσο για μετα, θα συνεχισω προπονητικα αφου αλλωστε αυτο εχω σπουδασει και αυτο μου αρεσει. Ειναι αληθεια οτι φετος δεν ξεκινησα οπως περσι. Η καθυστερηση οφειλεται στον τραυματισμο που ειχα στη αρχη της χρονιας και δεν ηθελα να ρισκαρω μια υποτροπη. Πηγα λιγο χαλαροτερα στα πιο ευκολα παιχνιδια αλλα στα στα πιο δυσκολα δε φυλαχτηκα. Υπαρχει ομως και ενα γενικοτερο προβλημα που αφορα ολη την ομαδα. Καναμε σχετικα λιγες προπονησεις και σε ενα τεχνικο σπορ οπως το βολλεϋ αυτο εμποδιζει την καλη συνεννοηση των παικτριων μεσα στον αγωνιστικο χωρο.
Παρ' οτι επαιξες σε ψηλοτερο επιπεδο εισαι ουσιαστικα παντα ερασιτεχνης αθλητης. Θα ηταν αλλιως τα πραγματα αν ησουν επαγγελματιας;
Ρωτας το προφανες νομιζω! Αν επαιρνα 3.000 ευρω το μηνα θα κοιμομουνα στο γηπεδο! Οταν εισαι σε μαθητικη ή φοιτητικη ηλικια κανεις και διαφορες 'θυσιες'. Οσο περνανε τα χρονια ομως πρεπει να ριχνεις περισσοτερο βαρος στην εξωγηπεδικη δουλεια σου γιατι αλλιως οταν καποτε σταματησεις τον αθλητισμο θα βρεθεις μπροστα σε δυσαρεστες εκπληξεις.
Πως ειναι το κλιμα στη Νικη;
Πολυ καλο θα ελεγα ανεπιφυλακτα. Η διοικηση μας παρακολουθει απο κοντα, η επικοινωνια μεταξυ των κοριτσιων ειναι εξαιρετικη. Σε λιγες ομαδες σε διαβεβαιω υπηρχε τετοια συνεννοηση μεταξυ των παικτριων. Ακομα και αν προκυψει καποια διαφωνια, λυνεται επι τοπου. Σ'αυτο τον τομεα παιζει σημαντικο ρολο και ο coach, που δινει γενικα μια αισθηση δικαιοσυνης με τις αποφασεις του. Δεν υπαρχει επισης καθολου διαχωρισμος των μεγαλυτερων με τις μικροτερες αθλητριες γιατι οι μικροτερες και καλα παιδια ειναι και αυξημενης σοβαροτητας. Μπορει να μην εχουμε και τρομερα στενες σχεσεις εκτος γηπεδου αλλα οσες εχουμε ειναι πολυ ευχαριστες. Και για να μην τα παρουσιαζω ολα ιδανικα θα ηθελα λιγη μεγαλυτερη τυπικοτητα στις προπονησεις. Η ανεκτικοτητα σ'αυτο το σημειο δεν ειναι καλος συμβουλος για μια ομαδα.
Μιας και ανεφερες τον coach, πως τα πας γενικα με τους προπονητες σου;
Εφυγα απο ολες τις προηγουμενες ομαδες μου με πολυ καλες σχεσεις με τους προπονητες. Ακολουθω τις οδηγιες τους και αν πια διαφωνω ριζικα, καποια στιγμη εκτος αγωνα θα θεσω τις διαφωνιες μου χωρις εντασεις και τσακωμους. Γενικα θελω ο προπονητης να ειναι λιγο ζορικος για να 'ξυπναει' την ομαδα.
Εχω δει αρκετες φορες στο γηπεδο και τους γονεις αλλα και τη αδερφη σου.
Ο πατερας μου επαιξε κι αυτος το μπασκετ του στον Πανελληνιο. Γενικα ειχε τρελλα με το βολλεϋ και οταν ημουνα μικροτερη ηταν πανταχου παρων. Και οχι μονο ως θεατης αλλα ηθελε να δινει και οδηγιες απο την εξεδρα!
Κλεισε με μια αποτιμηση του φετινου ανθρωπινου υλικου της ομαδας.
Εγω προσωπικα εχω πιεστει περισσοτερο απο περσι και αυτο το θεωρω απολυτα θετικο. Αν δεν υπαρχει συναγωνισμος δε γινεσαι καλυτερος. Απο κει και περα εχουμε μια αισθητη βελτιωση στη θεση 3 και γι'αυτο προσπαθησα φετος να παιζω περισσοτερο με τις κεντρικες. Απο δυναμισμο παμε καθε χρονια και καλυτερα. Υπαρχουν στιγμες που η μπαλα καιει και καποια πρεπει να παρει την πασα και να τελειωσει τη φαση. Δε μπορει να λες 'σημερα δεν ειμαι καλα, μη με παιζεις!' Αισιοδοξηστε, αφου φαινεται οτι και με το θεμα του νεου γηπεδου θα δοθουν λυσεις ολα θα πανε καλυτερα.
Ας ξεκινησουμε με ενα μινι αθλητικο και εξωαγωνιστικο βιογραφικο.
Η αρχη εγινε στη δευτερα γυμνασιου στο Ζ.Α.Ο.Ν. και αυτη η 'εκπαιδευτικη' περιοδος διηρκεσε μεχρι να τελειωσω το Λυκειο. Ακολουθησε μια μεγαλη περιοδος οκτω ετων στους Ιωνες, με την ομαδα στην Α2 εθνικη και ενα μικρο περασμα απο την Αγια Παρασκευη στην ιδια κατηγορια. Kαι μετα επιστροφη σε γνωριμα λημερια, μια χρονια στο Ζ.Α.Ο.Ν. και τρια πια χρονια στη Νικη. Αναμεσα τελειωσα τα Τ.Ε.Φ.Α.Α. της Αθηνας και τωρα ειμαι προπονητρια των υποδομων της Παλληνης.
Πιστευε η ομαδα εξ αρχης στην ανοδο; Μηπως επρεπε να αλλαξει στοχους μετα τις τεσσερεις ηττες του πρωτου γυρου;
Ποιοτικα ειμαστε μια καλη ομαδα, πιθανον με μια ελλειψη μεγαλης εμπειριας, που βαραινει πολυ στη ζυγαρια μολις το σκορ του σετ φτασει στους 20 ποντους. Σε ενα πρωταθλημα σαν το περσινο νομιζω οτι θα ειμαστε ανετα στην πρωτη δυαδα αλλα φετος παρουσιαστηκαν στην αφετηρια οι μισες σχεδον ομαδες της κατηγοριας με βασιμες ελπιδες ανοδου. Ο Αστερας εχει ενα προβαδισμα στα play-off, οχι τοσο λογω βαθμολογικης θεσης αλλα γιατι ειναι πιο ολοκληρωμενο συνολο. Θεμα αλλαγης στοχων δεν τεθηκε ποτε. Καναμε πολυ καλο δευτερο γυρο και ουσιαστικα ρεφαραμε ολες τις ηττες του πρωτου γυρου. Δυο ποντοι στην κυριολεξια μας στερησαν την εισοδο στα play-off.
Κλασσικη ερωτηση: ποσο ακομα θα παιζει η Λουκια; Μετα τι ακολουθει; Και για να κανω το συνηγορο του διαβολου, φετος αργησες λιγο να φτασεις στα γνωστα ψηλα σου στανταρ.
Δεν υπαρχει σχεδιο εξοδου. Αισθανομαι καλα και εξακολουθω να παιζω. Οσο για μετα, θα συνεχισω προπονητικα αφου αλλωστε αυτο εχω σπουδασει και αυτο μου αρεσει. Ειναι αληθεια οτι φετος δεν ξεκινησα οπως περσι. Η καθυστερηση οφειλεται στον τραυματισμο που ειχα στη αρχη της χρονιας και δεν ηθελα να ρισκαρω μια υποτροπη. Πηγα λιγο χαλαροτερα στα πιο ευκολα παιχνιδια αλλα στα στα πιο δυσκολα δε φυλαχτηκα. Υπαρχει ομως και ενα γενικοτερο προβλημα που αφορα ολη την ομαδα. Καναμε σχετικα λιγες προπονησεις και σε ενα τεχνικο σπορ οπως το βολλεϋ αυτο εμποδιζει την καλη συνεννοηση των παικτριων μεσα στον αγωνιστικο χωρο.
Παρ' οτι επαιξες σε ψηλοτερο επιπεδο εισαι ουσιαστικα παντα ερασιτεχνης αθλητης. Θα ηταν αλλιως τα πραγματα αν ησουν επαγγελματιας;
Ρωτας το προφανες νομιζω! Αν επαιρνα 3.000 ευρω το μηνα θα κοιμομουνα στο γηπεδο! Οταν εισαι σε μαθητικη ή φοιτητικη ηλικια κανεις και διαφορες 'θυσιες'. Οσο περνανε τα χρονια ομως πρεπει να ριχνεις περισσοτερο βαρος στην εξωγηπεδικη δουλεια σου γιατι αλλιως οταν καποτε σταματησεις τον αθλητισμο θα βρεθεις μπροστα σε δυσαρεστες εκπληξεις.
Πως ειναι το κλιμα στη Νικη;
Πολυ καλο θα ελεγα ανεπιφυλακτα. Η διοικηση μας παρακολουθει απο κοντα, η επικοινωνια μεταξυ των κοριτσιων ειναι εξαιρετικη. Σε λιγες ομαδες σε διαβεβαιω υπηρχε τετοια συνεννοηση μεταξυ των παικτριων. Ακομα και αν προκυψει καποια διαφωνια, λυνεται επι τοπου. Σ'αυτο τον τομεα παιζει σημαντικο ρολο και ο coach, που δινει γενικα μια αισθηση δικαιοσυνης με τις αποφασεις του. Δεν υπαρχει επισης καθολου διαχωρισμος των μεγαλυτερων με τις μικροτερες αθλητριες γιατι οι μικροτερες και καλα παιδια ειναι και αυξημενης σοβαροτητας. Μπορει να μην εχουμε και τρομερα στενες σχεσεις εκτος γηπεδου αλλα οσες εχουμε ειναι πολυ ευχαριστες. Και για να μην τα παρουσιαζω ολα ιδανικα θα ηθελα λιγη μεγαλυτερη τυπικοτητα στις προπονησεις. Η ανεκτικοτητα σ'αυτο το σημειο δεν ειναι καλος συμβουλος για μια ομαδα.
Μιας και ανεφερες τον coach, πως τα πας γενικα με τους προπονητες σου;
Εφυγα απο ολες τις προηγουμενες ομαδες μου με πολυ καλες σχεσεις με τους προπονητες. Ακολουθω τις οδηγιες τους και αν πια διαφωνω ριζικα, καποια στιγμη εκτος αγωνα θα θεσω τις διαφωνιες μου χωρις εντασεις και τσακωμους. Γενικα θελω ο προπονητης να ειναι λιγο ζορικος για να 'ξυπναει' την ομαδα.
Εχω δει αρκετες φορες στο γηπεδο και τους γονεις αλλα και τη αδερφη σου.
Ο πατερας μου επαιξε κι αυτος το μπασκετ του στον Πανελληνιο. Γενικα ειχε τρελλα με το βολλεϋ και οταν ημουνα μικροτερη ηταν πανταχου παρων. Και οχι μονο ως θεατης αλλα ηθελε να δινει και οδηγιες απο την εξεδρα!
Κλεισε με μια αποτιμηση του φετινου ανθρωπινου υλικου της ομαδας.
Εγω προσωπικα εχω πιεστει περισσοτερο απο περσι και αυτο το θεωρω απολυτα θετικο. Αν δεν υπαρχει συναγωνισμος δε γινεσαι καλυτερος. Απο κει και περα εχουμε μια αισθητη βελτιωση στη θεση 3 και γι'αυτο προσπαθησα φετος να παιζω περισσοτερο με τις κεντρικες. Απο δυναμισμο παμε καθε χρονια και καλυτερα. Υπαρχουν στιγμες που η μπαλα καιει και καποια πρεπει να παρει την πασα και να τελειωσει τη φαση. Δε μπορει να λες 'σημερα δεν ειμαι καλα, μη με παιζεις!' Αισιοδοξηστε, αφου φαινεται οτι και με το θεμα του νεου γηπεδου θα δοθουν λυσεις ολα θα πανε καλυτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου