Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Οι ανθρωποι μας, μερος Ζ'

Τριτο στη σειρα μελος του προπονητικου team του συλλογου μας, που ειχε την τυχη και την ικανοτητα να παιξει βολλεϋ σαν αθλητρια στο ψηλοτερο δυνατο επιπεδο: απο 11 χρονων παιδακι στον Φ.Ο. Βριλησσιων η προπονητρια των παγκορασιδων μας Νανσυ Μυλωνοπουλου εζησε απο πρωτο χερι τη δημιουργια της μεγαλης ομαδας των Βριλησσιων, που πρωταγωνιστησε στον ελληνικο χωρο τη δεκαετια 1995-2005 κατακτωντας πεντε πρωταθληματα και τεσσερα κυπελλα Ελλαδας. Απο τη θεση της ακραιας επαιξε για την ομαδα που την ανεδειξε ουσιαστικα σε ολη την αθλητικη ζωη της, κλεινοντας την καριερα της με ενα χρονο στον Κενταυρο Χανιων. Και στη συνεχεια προπονητρια στα Βριλησσια (κορασιδες, νεανιδες, εφηβοι), στα Χανια (εφηβοι), Στο Γερακα (κορασιδες, νεανιδες) και δευτερη πια χρονια στη Νικη.
Θα μπορουσες Νανσυ να προπονεις και γυναικεια ομαδα. Γιατι επιμενεις με τις υποδομες;
Ειναι συνειδητη επιλογη και τη βλεπω να συνεχιζεται για πολλα χρονια ακομα. Μ' αρεσει να χτιζω την τεχνικη και να οργανωνω τη σκεψη ενος νεου αθλητη. Μ' αρεσει να τους 'κολλαω το ψωνιο' του βολλεϋ και ειναι πολυ ευχαριστο να βλεπεις το αποτελεσμα της δουλειας σου, πραγμα πιο δυσκολο σε πιο μεγαλους σε ηλικια αθλητες και αθλητριες. Αν δε δουλεψεις καλα σ' αυτες τις ηλικιες, θα εχεις ελλειμμα αθλητικης παιδειας στους διαμορφωμενους αθλητες.
Πως ειναι τα πραγματα στη Νικη;
Γηπεδο, γηπεδο, γηπεδο ...... Αυτες ειναι ολες κι ολες οι ελλειψεις μας. Εστω ενα σκεπαστρο στο ανοικτο γηπεδακι μας. Τουλαχιστον μια διαγραμμιση στο δαπεδο μας. Τα παιδια ηξεραν βεβαια το προβλημα απο την αρχη, αλλα σε διαβεβαιω οτι κανουν πως δεν το βλεπουν και οι ηρωϊκες αμυνες στο τσιμεντο πανε συννεφο. Ακομα και τα προγραμματα δυναμης που τους βαζω, τα τηρουν ευλαβικα αλλα τα εφαρμοζουν στο σπιτι.
Την Κυριακη αρχιζει το πρωταθλημα των παγκορασιδων. Ποιοι ειναι οι στοχοι μας;
Παμε να δοκιμασουμε στο παρκε οτι μαθαινουμε στην προπονηση. Στοχος πρωταθλητισμου σ' αυτη την ηλικια δεν υπαρχει. Επειδη εχει γινει τον τελευταιο καιρο πολυς ντορος για τη καταργηση του πανελληνιου πρωταθληματος, με βρισκει απολυτως συμφωνη. Με το τοπικο πρωταθλημα μας μπαινουμε σε αγωνιστικο κλιμα, αναπτυσσουμε αθλητικη κουλτουρα, εφαρμοζουμε τις τεχνικες που μαθαμε και ως εκει. Του χρονου τα παιδια θα ειναι αγνωριστα, προς το καλυτερο βεβαια. Θα παιζουμε αρχικα και με δυο πασαδορους, που μιας και το εφερε η κουβεντα σε πληροφορω οτι ειναι η πιο δυσκολη θεση και για να βρεις και για να επαιδευσεις παικτη.
Αυτη η γενια αθλητριων μοιαζει με τις προηγουμενες;
Εχουν αλλαξει παρα πολυ τα παιδια. Αν αρχισεις απο μικρη ηλικια τη δουλεια μπορει να καταφερεις να τα κανεις πραγματικους αθλητες. Εχει τυχει να παιξω με σπασμενο δαχτυλο και καταλαβαινεις πως μου φαινεται να χανουν την προπονηση για να πανε για ψωνια! Βεβαια σ' αυτο φταινε και οι γονεις που καλυπτουν τετοιες συμπεριφορες. Στη Νικη ειμαι τυχερη που τα κοριτσια μου στην πλειοψηφια τους ειναι αθλητριες 'παλαιου τυπου'. Στην αρχη ηταν λιγο επιφυλακτικες αλλα τωρα λενε τη γνωμη τους και σε μενα και η μια στην αλλη. Ειναι εντυπωσιακο το οτι δεν υπαρχει καθολου ζηλεια μεταξυ τους και χειροκροτουν με ενθουσιασμο τις καλες προσπαθειες των συμπαικτριων τους, παρ' οτι ξερουν οτι μπορει να 'χασουν' τη θεση τους στην εξαδα.
Βλεπω οτι εχεις προπονησει και εφηβικη ομαδα.
Πολυ ωραια εμπειρια. Ο κυριος ρολος του coach ειναι να κραταει ισορροπιες και να πεισει τον παικτη του οτι οι οδηγιες του ειναι για το καλο και το δικο του και της ομαδας. Η διαφορα φυλου συνηθως εξιταρει τον αθλητη, που προσπαθει να αποδειξει την αξια του πιο εντονα απο οτι σε εναν προπονητη του ιδιου φυλου.
Πως ειναι η σχεση σου με τους γονεις των αθλητων σου;
Εξηγεις στην αρχη της χρονιας τι ζητας απο τα παιδια τους και ετσι δεν τρεφουν ψευδαισθησεις. Στην πλειοψηφια τους ειναι συνεργασιμοι και οι λιγοστοι που γκρινιαζουν το κανουν οταν τα παιδια τους δεν παιζουν. Καλο ειναι να μην αφηνεις περιθωρια επεμβασης στη δουλεια σου. Εχει τυχει να ζητησω απο πατερα να φυγει απο το γηπεδο γιατι μιλαγε ασχημα προς συμπαικτριες της κορης του και αντιπαλους.
Εσυ σαν αθλητρια ειχες προβληματα με το σπιτι;
Εχω τρεις αδελφους, εναν ποδοσφαιριστη, ενα μπασκετμπολιστα και εναν χαντμπολιστα! Καταλαβαινεις τι κλιμα επικρατουσε στο σπιτι. Βεβαια οταν ελειπα εκτος Αθηνων υπηρχε μια μουρμουρα, περισσοτερο για να μην παραμελω τις σπουδες μου.
Εισαι γυμναστρια σε σχολειο. Μπορεις να προσφερεις ουσιαστικα στα παιδια μεσα απο το μαθημα σου;
Παρα πολλα πραγματα. Μαλιστα και η διαθεση της πολιτειας εχει βελτιωθει απεναντι στη Φυσικη Αγωγη τα τελευταια χρονια αλλα και τα παιδια αντιμετωπιζουν με αγαπη το μαθημα. Σου θυμιζω οτι το χτισιμο της μεγαλης ομαδας των Βριλησσιων ξεκινησε απο γυμναστη του σχολειου, που ηταν για πολλα χρονια ο ιθυνων νους του τμηματος.
Πως βλεπεις το υλικο της Νικης;
Πολλες μπορουν να φτασουν σε μια πενταετια στη γυναικεια ομαδα. Μερικες εχουν και παραπανω δυνατοτητες, υπαρχει η σωματοδομη, δουλευουμε την τεχνικη και προσπαθουμε να τους καλλιεργησουμε και την αθλητικη κουλτουρα. Τα πρωτα χρονια τις γυριζω και σε διαφορες θεσεις γιατι θελω να εχουν μια πολυπλευρη εικονα του αθληματος που αγαπουν.
Ο επιλογος δικος σου.
Περα απο το καλο υλικο στα παιδια, υπαρχει καλο υλικο και στους παραγοντες. Τρεχουν χωρις να διαμαρτυρονται και ειναι πολυ αποτελεσματικοι. Αν τα καταφερουν και με το γηπεδο τοτε ο συλλογος θα χρωστα πολλα στη σημερινη του διοικηση. Ευχαριστω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου