Η αρχηγος της ομαδας των νεανιδων και μεγαλυτερη ηλικιακα παικτρια της, αλλα και μοναδικη φοιτητρια της δυναμης της ειναι η σημερινη φιλοξενουμενη του μπλογκ μας Μαρια Καλαντζη. Ηρεμη και χαμογελαστη εντος και εκτος αγωνιστικου χωρου δειχνει να βρισκεται στην πιο δημιουργικη μα και ευχαριστη συγχρονως περιοδο της ζωης της.
Ποια ειναι η κυρια ασχολια της Μαριας μακρια απο το παρκε;
Εδωσα φετος Πανελληνιες και μπηκα στο Παιδαγωγικο τμημα Δημοτικης εκπαιδευσης στην Αθηνα. Ηταν η πρωτη-πρωτη επιλογη μου, οποτε επιασε τοπο η αποκλειστικη μου απασχοληση με τις εξετασεις τη χρονια που περασε. Και για να γινει πιο ξεκαθαρο το 'αποκλειστικη απασχοληση', βολλεϋ επαιξα περιορισμενα μεχρι το Νοεμβριο και καθολου απο κει και υστερα.
Ποσα χρονια εισαι στη Νικη;
Απο την πρωτη γυμνασιου οταν και αρχισα να ασχολουμαι με το βολλεϋ. Στην αρχη ηταν μια ωραια γυμναστικη. Οταν μπηκαν οι αγωνες στη μεση ομως, η εμπειρια απογειωθηκε. Θα ηθελα να μου δοθει η ευκαιρια να παιξω σε γυναικεια ομαδα αφου φετος ειναι η τελευταια χρονια που ειμαι ηλικιακα νεανιδα. Οσο για πιο μακροπροθεσμα η προπονητικη δε με αφηνει αδιαφορη.
Κανονικα δε θα επρεπε να ρωτησω αν το σπιτι ευνοει την ενασχοληση με το βολλεϋ.
Το σπιτι με πηγαινε σπρωχτη στο γηπεδο ιδιως στις μικροτερες ηλικιες! Μονο μια χρονια που επαιζα κορασιδες-νεανιδες και ειχα και βαρυ σχολικο προγραμμα υπηρχαν καποια προβληματα. Στην Γ' Λυκειου ιδιαιτερα, με πιεζαν να πηγαινω σε καμμια προπονηση για να αλλαζω και παραστασεις. Αλλα και πριν καταληξω στο φιλε εκανα τις δοκιμες μου σε ρυθμικη, ενοργανη και κολυμβηση.
Πως βλεπεις τις φετινες νεανιδες;
Απο ατομικα στοιχεια ειμαστε σε καλο επιπεδο. Επειδη ομως οι μικροτερες εχουν μπροστα τους τις Πανελληνιες, διαβασμα και φροντιστηριο μειωνουν πολυ των αριθμο των προπονησεων μας με αποτελεσμα να μη λειτουργουμε οπως θα επρεπε σαν ομαδα.
Με τον αλλο πασαδορο του σπιτιου πως παει ο ανταγωνισμος;
Εννοειται πως το βολλεϋ ειναι θεμα καθημερινης συζητησης με τη Λυδια. Συνηθως παιζουμε και οι δυο -η καθε μια στη δικη της ηλικιακη ομαδα- οποτε δεν εχει τεθει σοβαρο θεμα ανταγωνισμου. Αλλωστε και εγω εχω βρεθει στη θεση του δευτερου πασαδορου και πιθανον θα ξαναβρεθω στο μελλον, οποτε υπαρχει πληρης κατανοηση.
Πως εκτιμας τη σταση της διοικησης απεναντι στις αθλητριες;
Επειδη ξερω απο πρωτο χερι την προσπαθεια που γινεται, δε μπορω να μην εχω θετικη γνωμη. Ακομα και στο θεμα του γηπεδου δεν ξερω αν θα μπορουσε να γινει κατι καλυτερο. Ειναι ακομα πολυ σημαντικο οτι ειναι φανερη η προθεση του συλλογου να σπρωχνει τις γηγενεις αθλητριες στη γυναικεια ομαδα.
Θελει τελικα θυσιες η ενασχοληση με τον αθλητισμο;
Ακομα και στο επιπεδο το δικο μας -του ερασιτεχνη αθλητη εννοω- πρεπει να το θελεις πραγματικα για να ασχοληθεις πολλα χρονια με τον αθλητισμο. Χωρις οι θυσιες να ειναι τραγικες ειναι σιγουρα υπαρκτες. Καποιοι εξωαθλητικοι φιλοι τις βρισκουν μεγαλες σε εκταση. Εμεις ομως που ασχολουμαστε δεν το βλεπουμε σαν υποχρεωση αλλα σαν φιλια, σαν παρεα, σαν προκληση για τις δυναμεις μας.
Σαν ακαδημαϊκος πολιτης πλεον, πως βλεπεις την επιρροη της κοινωνικης αναταραχης στο δικο μας χωρο;
Η αναβολη της εναρξης των πρωταθληματων ηταν το πιο ορατο συμπτωμα της κρισης. Η αποχη των διαιτητων ενα ακομα σημαντικο συμπτωμα. Τελικα ο αθλητης 'καιγεται στο ζεσταμα', χανει την ορεξη του οταν βλεπει την αδυναμια των αθλητικων αρχων να διαχειριστουν τα προβληματα.
Ειναι κοινο μυστικο οτι εφορος των τμηματων του βολλεϋ ειναι ο πλησιεστερος δυνατος συγγενης σου!
Επειδη ξερω τον χαρακτηρα του, ημουνα εξ αρχης πεπεισμενη οτι η παρουσια του στον παγκο οχι μονο δε θα βοηθουσε τη δικη μου συμμετοχη στην ομαδα αλλα μπορει και να την εμποδιζε! Μαλιστα εξεπλαγην τα μεγιστα οταν οριστηκα αρχηγος της ομαδας των νεανιδων φετος γιατι πιστευα οτι -οσο περναγε απο το χερι του- δεν θα επετρεπε μια τετοια εξελιξη.
Πως ειναι η σχεση σου με την προπονητρια σου;
Προλαβα να την δω εν ενεργεια παικτρια και θεωρω κυριο χαρακτηριστικο της την ισχυρη θεληση. Ετσι ειναι αλλωστε και σαν προπονητρια. Η δουλεια της γινεται σε τρια επιπεδα: ψυχολογικη τονωση, τεχνικη βελτιωση, συναισθηματικη συνδεση των αθλητριων μεταξυ τους. Θα μπορουσαμε ισως στην προπονηση να παιζουμε λιγα περισσοτερα διπλα. Απο τις καλυτερες στιγμες μας ειναι οταν κραταει στο τελος της προπονησης τους πασαδορους με τα 3αρια ή τα 4αρια για ειδικη προπονηση.
Το σχολειο τελειωσε, οποτε μια κριτικη ματια στη σχολικη γυμναστικη θα γινει τωρα με πιο αντικειμενικο ματι.
Ευτυχως που καναμε σωματειακο αθλητισμο γιατι αλλιως θα ειχαμε τρελλαθει στους τραυματισμους. Χωρις ζεσταμα και διατασεις, χωρις οργανα και καταλληλους χωρους, γενικως χωρις οργανωση. Τολμω να πω οτι οταν μας αφηναν να κανουμε μονοι μας γυμναστικη την καναμε καλυτερα. Καποιοι γυμναστες βεβαια προσπαθουσαν με βαση το αναλυτικο προγραμμα να μας φερουν σε επαφη με τα διαφορα αθληματα, αλλα των περισσοτερων το μαθημα εξαντλουνταν στο 'παρτε μια μπαλλα και φερτε την πισω!'. Οσο δε πλησιαζαμε ηλικιακα το τελος του Λυκειου ολο και περισσοτερο η ωρα της γυμναστικης θυμιζε 'ωρα του παιδιου'. Για μενα βεβαια αυτα πια ειναι παρελθον. Οσα χρονια ακομα ασχοληθω με τα σπορ θα ειναι σιγουρα με καλυτερους ορους και προϋποθεσεις. Ευχαριστω.
Ποια ειναι η κυρια ασχολια της Μαριας μακρια απο το παρκε;
Εδωσα φετος Πανελληνιες και μπηκα στο Παιδαγωγικο τμημα Δημοτικης εκπαιδευσης στην Αθηνα. Ηταν η πρωτη-πρωτη επιλογη μου, οποτε επιασε τοπο η αποκλειστικη μου απασχοληση με τις εξετασεις τη χρονια που περασε. Και για να γινει πιο ξεκαθαρο το 'αποκλειστικη απασχοληση', βολλεϋ επαιξα περιορισμενα μεχρι το Νοεμβριο και καθολου απο κει και υστερα.
Ποσα χρονια εισαι στη Νικη;
Απο την πρωτη γυμνασιου οταν και αρχισα να ασχολουμαι με το βολλεϋ. Στην αρχη ηταν μια ωραια γυμναστικη. Οταν μπηκαν οι αγωνες στη μεση ομως, η εμπειρια απογειωθηκε. Θα ηθελα να μου δοθει η ευκαιρια να παιξω σε γυναικεια ομαδα αφου φετος ειναι η τελευταια χρονια που ειμαι ηλικιακα νεανιδα. Οσο για πιο μακροπροθεσμα η προπονητικη δε με αφηνει αδιαφορη.
Κανονικα δε θα επρεπε να ρωτησω αν το σπιτι ευνοει την ενασχοληση με το βολλεϋ.
Το σπιτι με πηγαινε σπρωχτη στο γηπεδο ιδιως στις μικροτερες ηλικιες! Μονο μια χρονια που επαιζα κορασιδες-νεανιδες και ειχα και βαρυ σχολικο προγραμμα υπηρχαν καποια προβληματα. Στην Γ' Λυκειου ιδιαιτερα, με πιεζαν να πηγαινω σε καμμια προπονηση για να αλλαζω και παραστασεις. Αλλα και πριν καταληξω στο φιλε εκανα τις δοκιμες μου σε ρυθμικη, ενοργανη και κολυμβηση.
Πως βλεπεις τις φετινες νεανιδες;
Απο ατομικα στοιχεια ειμαστε σε καλο επιπεδο. Επειδη ομως οι μικροτερες εχουν μπροστα τους τις Πανελληνιες, διαβασμα και φροντιστηριο μειωνουν πολυ των αριθμο των προπονησεων μας με αποτελεσμα να μη λειτουργουμε οπως θα επρεπε σαν ομαδα.
Με τον αλλο πασαδορο του σπιτιου πως παει ο ανταγωνισμος;
Εννοειται πως το βολλεϋ ειναι θεμα καθημερινης συζητησης με τη Λυδια. Συνηθως παιζουμε και οι δυο -η καθε μια στη δικη της ηλικιακη ομαδα- οποτε δεν εχει τεθει σοβαρο θεμα ανταγωνισμου. Αλλωστε και εγω εχω βρεθει στη θεση του δευτερου πασαδορου και πιθανον θα ξαναβρεθω στο μελλον, οποτε υπαρχει πληρης κατανοηση.
Πως εκτιμας τη σταση της διοικησης απεναντι στις αθλητριες;
Επειδη ξερω απο πρωτο χερι την προσπαθεια που γινεται, δε μπορω να μην εχω θετικη γνωμη. Ακομα και στο θεμα του γηπεδου δεν ξερω αν θα μπορουσε να γινει κατι καλυτερο. Ειναι ακομα πολυ σημαντικο οτι ειναι φανερη η προθεση του συλλογου να σπρωχνει τις γηγενεις αθλητριες στη γυναικεια ομαδα.
Θελει τελικα θυσιες η ενασχοληση με τον αθλητισμο;
Ακομα και στο επιπεδο το δικο μας -του ερασιτεχνη αθλητη εννοω- πρεπει να το θελεις πραγματικα για να ασχοληθεις πολλα χρονια με τον αθλητισμο. Χωρις οι θυσιες να ειναι τραγικες ειναι σιγουρα υπαρκτες. Καποιοι εξωαθλητικοι φιλοι τις βρισκουν μεγαλες σε εκταση. Εμεις ομως που ασχολουμαστε δεν το βλεπουμε σαν υποχρεωση αλλα σαν φιλια, σαν παρεα, σαν προκληση για τις δυναμεις μας.
Σαν ακαδημαϊκος πολιτης πλεον, πως βλεπεις την επιρροη της κοινωνικης αναταραχης στο δικο μας χωρο;
Η αναβολη της εναρξης των πρωταθληματων ηταν το πιο ορατο συμπτωμα της κρισης. Η αποχη των διαιτητων ενα ακομα σημαντικο συμπτωμα. Τελικα ο αθλητης 'καιγεται στο ζεσταμα', χανει την ορεξη του οταν βλεπει την αδυναμια των αθλητικων αρχων να διαχειριστουν τα προβληματα.
Ειναι κοινο μυστικο οτι εφορος των τμηματων του βολλεϋ ειναι ο πλησιεστερος δυνατος συγγενης σου!
Επειδη ξερω τον χαρακτηρα του, ημουνα εξ αρχης πεπεισμενη οτι η παρουσια του στον παγκο οχι μονο δε θα βοηθουσε τη δικη μου συμμετοχη στην ομαδα αλλα μπορει και να την εμποδιζε! Μαλιστα εξεπλαγην τα μεγιστα οταν οριστηκα αρχηγος της ομαδας των νεανιδων φετος γιατι πιστευα οτι -οσο περναγε απο το χερι του- δεν θα επετρεπε μια τετοια εξελιξη.
Πως ειναι η σχεση σου με την προπονητρια σου;
Προλαβα να την δω εν ενεργεια παικτρια και θεωρω κυριο χαρακτηριστικο της την ισχυρη θεληση. Ετσι ειναι αλλωστε και σαν προπονητρια. Η δουλεια της γινεται σε τρια επιπεδα: ψυχολογικη τονωση, τεχνικη βελτιωση, συναισθηματικη συνδεση των αθλητριων μεταξυ τους. Θα μπορουσαμε ισως στην προπονηση να παιζουμε λιγα περισσοτερα διπλα. Απο τις καλυτερες στιγμες μας ειναι οταν κραταει στο τελος της προπονησης τους πασαδορους με τα 3αρια ή τα 4αρια για ειδικη προπονηση.
Το σχολειο τελειωσε, οποτε μια κριτικη ματια στη σχολικη γυμναστικη θα γινει τωρα με πιο αντικειμενικο ματι.
Ευτυχως που καναμε σωματειακο αθλητισμο γιατι αλλιως θα ειχαμε τρελλαθει στους τραυματισμους. Χωρις ζεσταμα και διατασεις, χωρις οργανα και καταλληλους χωρους, γενικως χωρις οργανωση. Τολμω να πω οτι οταν μας αφηναν να κανουμε μονοι μας γυμναστικη την καναμε καλυτερα. Καποιοι γυμναστες βεβαια προσπαθουσαν με βαση το αναλυτικο προγραμμα να μας φερουν σε επαφη με τα διαφορα αθληματα, αλλα των περισσοτερων το μαθημα εξαντλουνταν στο 'παρτε μια μπαλλα και φερτε την πισω!'. Οσο δε πλησιαζαμε ηλικιακα το τελος του Λυκειου ολο και περισσοτερο η ωρα της γυμναστικης θυμιζε 'ωρα του παιδιου'. Για μενα βεβαια αυτα πια ειναι παρελθον. Οσα χρονια ακομα ασχοληθω με τα σπορ θα ειναι σιγουρα με καλυτερους ορους και προϋποθεσεις. Ευχαριστω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου