Θα 'θελα η πρωτη αναρτηση του 2013 να ειναι μια συνεντευξη με καποιο απο τα προσωπα που πλαισιωσαν φετος το τμημα βολλεϋ της Νικης Αμαρουσιου. Ή ακομα καλυτερα η αναγγελια ενος κρισιμου παιχνιδιου καποιας απο τις ομαδες μας. Ή ακομα καλυτερα η περιγραφη ενος αγωνα νικηφορου για τα χρωματα μας. Αλλα η ειδηση ενος τοσο απροσμενου και αδικου θανατου δε μπορει παρα να στριφογυριζει αδιακοπα στο μυαλο μου. Ο σπουδαιος Νικος Σαμαρας δεν ειναι πια ζωντανο κομματι του ελληνικου βολλεϋ αλλα μια γλυκια αναμνηση συνδεδεμενη με τις λιγες - και γι'αυτο αξεχαστες - επιτυχιες του αγαπημενου μας σπορ.
Τα ηλεκτρονικα μεσα ενημερωσης ειναι αληθεια οτι τιμουν με υπερβαλλοντα ζηλο τη μνημη του Εβριτη διαγωνιου και οι λεπτομερειες της αθλητικης του καριερας αλλα και της προσωπικης του ζωης εγιναν 'κοινο κτημα' το τελευταιο διημερο. Ειναι λοιπον περιττο και κουραστικο ισως να τις αναπαραγουμε για μια ακομα φορα. Αντ' αυτου θα κανω μια συντομη αναφορα στις εντυπωσεις που αποκομισα τις λιγες φορες που ειχα την τυχη να τον δω σε δραση.
Παικτης πληθωρικος, οχι μονο εξ αιτιας του μεγαλου κορμιου του αλλα και εξ αιτιας της εξωστρεφους προσωπικοτητας του, σου εδινε την εντυπωση οτι ξεχειλιζε απο τη θεση '2' και καταλαμβανε και μερος του χωρου των κεντρικων. Μια αισθηση που ενισχυοταν και απο τη μεγαλη αλτικοτητα του, που ηταν αλλωστε και το μεγαλο του αθλητικο προσον σε συνδυασμο με τη δυναμη με την οποια εκδηλωνε τις επιθετικες του προσπαθειες.
Τον ειδα για πρωτη φορα απο κοντα στον 'ταφο του Ινδου' με την πρασινη φανελα αλλα και αργοτερα στο ΣΕΦ να φορα τη γαλανολευκη εμφανιση. Ειχε την τυχη να συνυπαρξει με σπουδαιους συμπαικτες και προπονητες, το μεριδιο του ομως στις επιτυχιες των ομαδων του ηταν ιδιαιτερα μεγαλο. Γιατι περα απο την καθαρα αθλητικη του αξια απεπνεε ενα αερα ηγετικο και μια αυρα συμπονετικη συναμα, σπρωχνοντας τους συναθλητες του προς τη νικη και στηριζοντας τους στις αστοχες προσπαθειες τους.
Αν χασουμε καποιο γονεα ή παππου στα 84 του χρονια συνηθιζουμε να λεμε χωρις ιχνος υπερβολης 'ε, μπορουσε να ζησει λιγα χρονια ακομα!' Τι μπορουμε λοιπον να πουμε για εναν αντρα που χανεται στην ακμη του, στα 42 του χρονια, εχοντας μπροστα του πολυ εργο να ολοκληρωσει προπονητικα και διοικητικα. Στο χωρο μας δεν περισσευουν οι αξιες και καθε απωλεια ειναι σαφως δυσαναπληρωτη. Ας ειναι ελαφρυ το χωμα που θα τον σκεπασει.
Τα ηλεκτρονικα μεσα ενημερωσης ειναι αληθεια οτι τιμουν με υπερβαλλοντα ζηλο τη μνημη του Εβριτη διαγωνιου και οι λεπτομερειες της αθλητικης του καριερας αλλα και της προσωπικης του ζωης εγιναν 'κοινο κτημα' το τελευταιο διημερο. Ειναι λοιπον περιττο και κουραστικο ισως να τις αναπαραγουμε για μια ακομα φορα. Αντ' αυτου θα κανω μια συντομη αναφορα στις εντυπωσεις που αποκομισα τις λιγες φορες που ειχα την τυχη να τον δω σε δραση.
Παικτης πληθωρικος, οχι μονο εξ αιτιας του μεγαλου κορμιου του αλλα και εξ αιτιας της εξωστρεφους προσωπικοτητας του, σου εδινε την εντυπωση οτι ξεχειλιζε απο τη θεση '2' και καταλαμβανε και μερος του χωρου των κεντρικων. Μια αισθηση που ενισχυοταν και απο τη μεγαλη αλτικοτητα του, που ηταν αλλωστε και το μεγαλο του αθλητικο προσον σε συνδυασμο με τη δυναμη με την οποια εκδηλωνε τις επιθετικες του προσπαθειες.
Τον ειδα για πρωτη φορα απο κοντα στον 'ταφο του Ινδου' με την πρασινη φανελα αλλα και αργοτερα στο ΣΕΦ να φορα τη γαλανολευκη εμφανιση. Ειχε την τυχη να συνυπαρξει με σπουδαιους συμπαικτες και προπονητες, το μεριδιο του ομως στις επιτυχιες των ομαδων του ηταν ιδιαιτερα μεγαλο. Γιατι περα απο την καθαρα αθλητικη του αξια απεπνεε ενα αερα ηγετικο και μια αυρα συμπονετικη συναμα, σπρωχνοντας τους συναθλητες του προς τη νικη και στηριζοντας τους στις αστοχες προσπαθειες τους.
Αν χασουμε καποιο γονεα ή παππου στα 84 του χρονια συνηθιζουμε να λεμε χωρις ιχνος υπερβολης 'ε, μπορουσε να ζησει λιγα χρονια ακομα!' Τι μπορουμε λοιπον να πουμε για εναν αντρα που χανεται στην ακμη του, στα 42 του χρονια, εχοντας μπροστα του πολυ εργο να ολοκληρωσει προπονητικα και διοικητικα. Στο χωρο μας δεν περισσευουν οι αξιες και καθε απωλεια ειναι σαφως δυσαναπληρωτη. Ας ειναι ελαφρυ το χωμα που θα τον σκεπασει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου